RASA PSA: LANDSEER

Oczy: Średniej wielkości, umiarkowanie głęboko osadzone, ciemnobrązowe lub brązowe (jaśniejsze mogą być tolerowane), o przyjacielskim wyrazie, kształtu migdała, trzecia powieka niewidoczna. Oczy bardzo jasne (żółte lub szarożółte) są wadliwe, podobnie jak zbyt blisko siebie osadzone. 

Uszy: Średniej wielkości, przy wyciągnięciu do przodu sięgają wewnętrznych kątów oczu. Kształtu trójkąta, z lekko zaokrąglonymi końcami. Osadzone wysoko, ale niezbyt daleko z tyłu głowy. Noszone blisko głowy, przylegające do jej boków. Pokryte krótkim, delikatnym włosem, tylko z tyłu nasady ucha włos jest dłuższy. 

SZYJA: Dobrze umięśniona i mocna, na przekroju nie powinna być okrągła, lecz raczej owalna, dobrze osadzona i płynnie przechodząca w łopatki. Jej długość – od potylicy do kłębu, powinna wynosić około ¾ do 4/5 długości głowy. Wyraźne podgardle jest niepożądane. 

Tułów

TUŁÓW: Jego długość, mierzona od kłębu do nasady ogona, powinna być mniej więcej dwa razy większa od długości głowy. Na całej długości tułów jest mocny i szeroki. 

Grzbiet: Prosty i równy. 

Lędźwie: Umięśnione. 

Zad: Szeroki, na bokach zaokrąglony, dobrze umięśniony. Klatka piersiowa: Głęboka i szeroka dzięki dobrze wysklepionym żebrom. Łopatki mocno umięśnione. 

Brzuch: Trochę podciągnięty, z zaznaczoną słabizną. Grzbiet słaby lub zapadnięty, słabe lędźwie, zbyt krótkie żebra rzekome i mocno podkasany brzuch są wadliwe.

OGON: Mocny, sięgający trochę poniżej stawu skokowego, porośnięty gęsta, krzaczastą sierścią, bez pióra. W postawie wiszący, dopuszczalne niewielkie wygięcie na końcu. W ruchu ogon może być noszony prosto, dopuszczalne niewielkie wygięcie na końcu. Ogon zniekształcony lub zakręcony nad grzbietem wysoce niepożądany.

KOŃCZYNY: 

KOŃCZYNY PRZEDNIE: 

Dobrze rozwinięte mięśnie otaczają mocną kość ramienną. Kończyny przednie mają mocny kościec i są dobrze kątowane. Oglądane z przodu są dobrze umięśnione i idealnie proste. Śródręcze, oglądane z boku, lekko nachylone. 

Łokcie: przylegają do tułowia w najniższym punkcie mostka, skierowane prosto ku tyłowi; odległość od podłoża do łokcia dość znaczna.

KOŃCZYNY TYLNE: W całości mocne i krzepkie, mają mocny kościec i są doskonale umięśnione, poruszają się swobodnie. Sierść tworzy niewielkie pióra.

Udo: Bardzo szerokie. 

Wilcze pazury: Niepożądane, powinny być usunięte niezwłocznie po narodzeniu. Wadliwe są strome kontowanie i iksowata postawa tyłu. 

ŁAP :Duże, kształtne, kocie. Łapy płaskie lub wykręcone na zewnątrz są wadliwe. Palce połączone dobrze rozwiniętą błoną niemal na całej długości. 

CHODY: 

Akcja dobrze umięśnionych kończyn powinna być swobodna, przestrzenna i wydajna. 

SZATA: SIERŚĆ: 

Włos okrywowy na całym ciele, poza głową, powinien być długi, jak najprostszy i gęsty, miękki w dotyku, z podszerstkiem obfitym, ale nie tak gęstym, jak u czarnego nowofundlanda. Lekkie pofalowanie na grzbiecie i zadzie nie jest niczym niepożądanym. Sierść, zaczesana „pod włos”, powinna powracać sama do naturalnego położenia. 

MAŚĆ: Kolorem podstawowym jest czysta biel, na jej tle występują czarne łaty na grzbiecie i zadzie. Kołnierz, i przód klatki piersiowej, nogi i ogon muszą być białe. Głowa czarna, z białą kufą i symetryczną strzałką, ani zbyt wąska, ani szeroką, łączącą kufę z kołnierzem. 

Symetria i szerokość strzałki uważane są za ważne cele hodowlane. Czarne nakrapianie na białym tle nie powinno obniżać oceny, ale celem hodowlanym jest jego wyeliminowanie. 

WIELKOŚĆ: 

Wysokość w kłębie: 

Psy: 72 do 80 cm 

Suki: 67 do 72 cm 

Nieznaczne odchylenia w górę i w dół są tolerowane.